اختلال شخصیت وسواسی اجباری

جاستین ، دانشجوی سال سوم پزشکی است و او را به روانشناس ارجاع داده بودند. مشاور او به روان درمانگر گفت که جاستین با خطر اخراج از دانشکده پزشکی روبروست زیرا نمی تواند با بیماران و سایر دانشجویان کنار بیاید. وقتی بیماران به توصیه ای او گوش نمی کردند، به شدت با آن ها برخورد می کرد و تحقیرشان می کرد. یکبار به بیمار گفت سیگار کشیدن را کنار بگذارد ، وقتی بیمار گفت نتوانسته است سیگار را ترک کند ، جاستین با عصبانیت به او گفت که به بیمارستان دیگر مراجعه کند زیرا بیمارستان آن ها جای آدم های بی عرضه و بی اراده ای مثل او نیست. روابط جاستین با دیگران نیز پر تنش بود. او معتقد بود که بسیاری از استادان دانشگاه، پیرخرفت هایی بی کفایت هستند و سایر دانشجویان همکلاسی را افرادی غیر جدی می دانست که صرفا برای عشق و حال به دانشگاه آمده اند. دانشگاه تا به حال جاستین را بیرون نینداخته است زیرا به نظر استادان، او دانشجویی بسیار باهوش است. جاستین روزی 16 ساعت کار می کرد و درس می خواند. او زیاد مطالعه می کرد و درباره تعداد فراوانی از بیماری ها دانش بسیار گسترده ای داشت. او همیشه می توانست بیماران را به دقت معاینه کند و تشخیص درستی از وضعیت آن ها بدهد اما این کار را بعد از صرف زمان بسیار زیادی انجام می داد.