اختلال شخصیت مرزی

یکی از دوستان مارگارت می گوید: من مارگارت را بیش از 40 سال است که می شناسم، ما تمام چهار سال دبیرستان را همکلاس بودیم، او موهایش را به طور نامنظم مرتب می کرد و به من گفت هر وقت احساس خلا و پوچی می کند به جان موهایش می افتد و این کار به او کمک می کند خلا را پر کند. بعد ها فهمیدم علت پوشیدن لباس های آستین بلندش این است که جای زخم ها روی ساعدش را پنهان کند. در بین ما مارگارت اولین کسی بود که شروع به سیگار کشیدن کرد. آنچه سیگار کشیدن او را با بقیه نوجوان متمایز می کرد این بود که هدفش از این کار جلب توجه نبود. پدر و مادر مارگارت از هم طلاق گرفتند و از لحاظ عاطفی نیز او را تنها گذاشتند. بعد ها به من گفت پدرش الکلی بوده و مادرش را کتک می زد. در مدرسه نمراتش بسیار بد بود و همیشه می گفت احمق و زشت است در حالی که اصلا چنین نبود. برای درمان افسردگی شدید و افکار خودکشی در بیمارستان های روانی بستری می شد. او همیشه تهدید می کرد که خودش را خواهد کشت. در یکی دو سال آخر دبیرستان ما سعی می کردیم از مارگارت دوری کنیم اما او غیر قابل پیش بینی شده بود. گاهی به دلایلی قهر می کرد و گاهی اوقات مستاصلانه تلاش می کرد در جمع ما باشد. رفتارش ما را سردرگم کرده بود به طوری که احساس کنیم او را نمی شناسیم. مارگارت دو بار ازدواج کرد و هر بار رابطه ای پر شور و شوق اما طوفانی و پر از مشکل داشت و بار ها مجبور شد در بیمارستان روانی بستری شود. مارگارت الان 55 سال دارد اوضاع کمی آرامتر شده هر چند می گوید به ندرت پیش می آید شاد و خوشحال باشد، بعد از مدت ها روانشناسان او را مبتلا به افسردگی و اختلال شخصیت مرزی تشخیص دادند.