اختلال شخصیت اجتنابی

لوئیس 35 سال دارد و مکانیک است و به ندرت از زیر ماشین بیرون می آید. از وقتی یادش می آید از حرف زدن با مردم می ترسیده است. نمره هایش در دبیرستان قابل قبول بودند ، با این حال می ترسید دیگران فکر کنند او آدم ساده ای است زیرا هرگز حرفی برای گفتن نداشت و نمی دانست چه بگوید. او از همه رویداد های اجتماعی و پروژه های گروهی در دبیرستان اجتناب می کرد و حتی در جشن فارغ التحصیلی شرکت نکرد. او تمام روز را در گاراژ می ماند و ماشین تعمیر می کرد. قبلا در یک گاراژ دیگر کار می کرد ولی در آنجا هر وقت کارمند مسئول دفتر و رسیدگی برای استراحت یا خوردن ناهار بیرون می رفت، مجبور بود جای او جواب مشتریان را بدهد. او نمی توانست به تلفن ها و مشتریان جواب دهد و دائم نگران بود که مبادا کسی تلفن بزند و یا مشتری وارد شود، به همین دلیل از آن گاراژ استفا داد. کار لوئیس بسیار خوب بود و چندین بار به او پیشنهاد ترفیع داده شد تا سوپروایزر شود اما قبول نمی کرد زیرا نمی دانست چگونه چند نفر را مدیریت کند. تا به امروز لوئیس با هیچ زنی آشنا نشده است. وقتی مادر لوئیس متوجه شد که او ترفیع ها را رد می کند، به این  نتیجه رسید که دیگر نمی تواند خجالت کشیدن های احمقانه لوئیس را تحمل کند و او را برای روان درمانی نزد روان شناس برد. الان بیش از یکسال است که لوئیس با تراپیست خود کار می کند و تلاش دارد مهارت های لازم را برای فائق شدن بر اضطراب شدید در رابطه با دنیای اجتماعی بدست آورد.